Jare Gody, odrodzenie wiosennej tradycji

Jare Gody, znane również jako Święto Wiosny, to starożytne święto obchodzone przez słowiańskie plemiona zamieszkujące tereny dzisiejszej Polski i sąsiednich krajów. Tradycja ta, głęboko zakorzeniona w przedchrześcijańskich wierzeniach i kultach rolniczych, świętuje nadejście wiosny, odrodzenie przyrody oraz nowy cykl życia. Przez wieki, zwłaszcza po chrystianizacji Słowian, wiele z tych obrzędów zostało zapomnianych lub zastąpionych przez nowe zwyczaje. Jednak w ostatnich latach obserwujemy renesans i ponowne odkrywanie tych starożytnych praktyk, co świadczy o rosnącym zainteresowaniu ludzi własną kulturową przeszłością i wartością korzeni, z których wyrastamy jako Naród.

Święto Wiosny

Jare Gody wywodzą się z głęboko zakorzenionych wierzeń słowiańskich, związanych z cyklicznym przebiegiem przyrody i rolnictwem. Słowianie, jako społeczności głównie agrarne, przywiązywali wielką wagę do zmian pór roku, które bezpośrednio wpływały na ich życie i pracę. Wiosna, jako czas odrodzenia przyrody, była dla nich momentem obfitującym w rytuały mające na celu zapewnienie pomyślności i urodzaju w nadchodzącym roku.

Świadczy o tym również nazwa święta. Jare pochodzi od słowa oznaczającego wiosnę lub młodość. W językach słowiańskich słowo to jest często kojarzone z ożywieniem, odnową i wzrostem, co doskonale oddaje charakter święta zwiastującego koniec zimy i początek nowego życia w przyrodzie. Z kolei Gody to słowo używane w dawnych czasach przez Słowian do opisania święta, uroczystości lub okresu obchodów związanych z ważnymi wydarzeniami rolniczymi, religijnymi czy społecznymi. Gody były momentem spotkań, zabaw, rytuałów oraz dziękczynienia, mającym na celu zapewnienie pomyślności i urodzaju w nadchodzącym roku.

Tradycje Jarych Godów

Centralnym elementem Jarych Godów było świętowanie zwycięstwa wiosny nad zimą, symbolizujące odrodzenie życia. Obrzędy te obejmowały m.in.:

• Palenie i topienie Marzanny. Symboliczne pożegnanie zimy poprzez utworzenie i spalenie słomianej kukły, co miało zapewnić ciepło i światło słoneczne w nadchodzących miesiącach.
• Gaik. Ustawianie młodego drzewka lub gałęzi w centrum wsi, co miało przynieść płodność i ochronę przed złymi mocami.
• Święcenie jaj. Jako symbol życia i odrodzenia, jaja były malowane i błogosławione, a następnie dzielono się nimi z rodziną i sąsiadami, by wspólnie celebrować nadejście wiosny.
• Tańce i śpiewy. Organizowano zabawy ludowe z muzyką, tańcami i śpiewami, mające na celu wybudzenie ziemi do życia i zapewnienie dobrobytu.

Powrót do korzeni

Współcześnie Jare Gody są obchodzone z rosnącym entuzjazmem, zwłaszcza w społecznościach lokalnych, chcących odtworzyć i zachować starożytne tradycje przodków. Odrodzenie Jarych Godów ma szczególne znaczenie w dzisiejszych czasach, kiedy coraz więcej ludzi poszukuje głębszego połączenia z naturą oraz własnym dziedzictwem kulturowym. Jare Gody przypominają nam o cykliczności życia i nieustannym odrodzeniu, które można obserwować w przyrodzie, o świętowaniu życia i światła, które zwyciężają po zimowym okresie stagnacji i ciemności.

Autor: Agnieszka Wykrota – Przysiwek

Trenerka EFT i Cellular EFT, Neurocoach, Trainer Instructor IANLP, Coach ICI, Certyfikowana Hipnoterapeutka – Master Hipnozy, NLP Master IANLP i IN, Mistrzyni Reiki i Angel Reiki, Certyfikowana Nauczycielka Soul Body Fusion®, Radiestetka, Ukończyła Akademię Psychobiologii oraz Theta Healing Institute of Knowledge

 

Fot. własne